No pobo de Soutelo de Montes no municipio de Forcarei comeza o chamado Roteiro de Grobas. Esta ruta que en total suma 21 km. é de carácter lineal con varias derivacións e unha variante. A dificultade técnica en case toda a ruta é baixa, xa que transcorre por pistas forestais, aínda que no tramo que baixa ata a aldea de Grobas a dificultade é media-alta, xa que baixa por unha camiño empedrado con algo de pendente. Para chegar ao momento de inicio desprazarémonos a Soutelo de Montes desde a estrada N-541 que une O Carballiño e Pontevedra, e no pobo viraremos cara a cálea Grupo Escolar, ao final da cal veremos o panel de inicio.
Comezamos a ruta camiñando por unha carballeira, na cal non debemos descoidarnos xa que non hai sinais e podemos virar á dereita na segunda ou terceira bifurcación cara á dereita, tal e como marca o mapa. Cruzaremos un pequeno regato e aos poucos metros comezaremos a subir por un camiño recto con forte pendente.
Ao chegar arriba, seguiremos pola esquerda por unha pista forestal. Aos dous quilómetros pasaremos pola desviación para facer a variante da caseta forestal, a cal faremos á volta. Despois dun quilómetro desde este cruzamento chegaremos a outro onde hai un panel informativo da ruta. Neste punto o camiño vólvese máis duro, xa que salvamos un gran desnivel ata que chegamos á conexión coa variante da caseta forestal. Ao longo deste tramo teremos boas vistas da zona.
O camiño dános un respiro xa que volvemos camiñar por pistas anchas practicamente chairas sen dificultade. Pasaremos o desvío cara á aldea da Trigueira e no quilómetro 5,7 veremos un sinal que nos indica a derivación ás mámoas ou a ruta principal que nos indica dirección a lasneveiras. Temos que dirixirnos directamente á mámoa e reenganchar coa ruta segundo indica o mapa, xa que o tramo directo atópase completamente pechado polos toxos. A mámoa está sen escavar e non se aprecia máis que o montículo de terra.
Unha vez pasado o cruzamento, 200 metros máis adiante a man dereita veremos un panel informativo da ruta e a derivación cara ás neveiras de Vilariño-Fixó. Nesta pequena derivación podemos ver dúas neveiras do século XVII utilizadas antigamente para a conservación de neve e a súa posterior utilización no verán. A parte de usalas para arrefriar alimentos e bebidas, tamén se lles daba uso terapéutico. Esta neve se prensaba para facer xeo e era utilizado polos monxes do mosteiro, moitas veces comercializábase, sendo unha importante fonte de ingresos.
Volvemos á pista de terra e a 400 metros viramos á dereita, ao pouco intre chegaremos ao desvío para Grobas, aínda que seguiremos primeiro ata o miradoiro que xa se ve desde este punto. Desde o miradoiro veremos a fervenza da Freixa, o val e aldea de Grobas, a pena de Malpaso, minas de estaño ou o pico de San Bieito da serra de Candán.
Empezamos a descender cara á aldea de Grobas por un camiño de dificultade media-alta, xa que está empedrado e con choiva pode ser esvaradío, descenderemos un desnivel de algo máis de 200 metros en pouco máis dun quilómetro. A medida que nos achegamos á aldea veremos o regacho que nos acompaña case todo o camiño á nosa esquerda máis próximo a nós, ata chegar abaixo, que o cruzaremos por un paso de pedra e despois por unha pequena ponte de pedra, á dereita do cal están as ruínas dun muíño.
Cruzamos a ponte para chegamos á aldea de Grobas. Alí veremos as ruínas de varias casas, e seguindo o curso do río, a man esquerda, aos poucos metros atoparemos unha pequena fervenza sobre un pozo de auga cristalina.
Tras dar a volta e afrontar a dura subida, volveremos polo camiño de ida, pero desta vez realizaremos a variante da caseta forestal, na que tras unha pequena subida pola devasa chegaremos á caseta ou miradoiro desde onde temos boas vistas do monte San Bieito, Coco, Uceiro e os montes do Testeiro. Este é o punto máis alto da ruta, superando os 880 metros de altitude. A continuación seguiremos o camiño en sentido descendente durante 4 quilómetros ata terminar a ruta no lugar onde empezamos.
